Ongelofelijk mooi
Hallo lieve lezers,
Ik weet dat ik te vaak het woord ´ongelofelijk´ als bijwoord gebruik, maar wat ik gisteren heb gezien, dat was écht ongelofelijk mooi. Toch zal ik, voordat ik jullie jaloers ga maken met mijn verhalen over de Cataratas, eerst wat vertellen over de rest van de week.
Nadat we weer leuke dagen hadden beleefd in Rosario, met lekker eten bij Vicki haar oom en tante, bioscoop met een boel vriendinnen en donderdagavond een feestje met vrienden van de universiteit, zijn we vrijdagmiddag met Vicki haar ouders naar de provincie Misiones gereden. Het was een erg lange rit, maar het was fijn om uit de regen en de onweer te vertrekken. Vrijdagnacht hebben we ergens overnacht en de volgende ochtend zijn we erg vroeg weer vertrokken. In de juiste stad, Puerto Iguazú, aangekomen hebben we lang gezocht naar een geschikt huisje, maar dat was niet erg, want het was een erg mooie omgeving.
In Arrecifes en andere delen waar ik ben geweest is het een beetje een rommeltje. Natuurlijk niet in de centra van de steden, maar in de buitengebieden zie je veel sloppenwijken, erg veel rommel op straat en een groot deel van de wegen is erg slecht of onverhard. En als het dan ook nog eens paar dagen regent, dan kunnen jullie je vast voorstellen, dat het er allemaal wat somber uitzag. Daarom was het dus leuk om een plaats te zien, die veel meer op de toeristen is ingericht. En toeristen, die waren er zeker. Waar ik voorheen nog geen één buitenlander was tegengekomen, zag ik ze hier alleen maar. Veel Engelsen en Fransen heb ik gezien en ik ben zelfs een groep Nederlandse jongeren gespot, wat mij, even terzijde, een goed plan voor volgend jaar bezorgde.
Nadat we een erg leuk huisje met zwembad hadden uitgezocht, hebben we zeer snel onze winterkleren omgeruild voor onze bikini en zijn we het water in gesprongen. Ja, ook ik mocht eindelijk eens genieten van een temperatuur van 30 graden. Als topografisch wonder, wist ik wel een beetje waar we waren, maar dat we zo dicht bij het drielandenpunt zaten, dat verbaasde me. Aan het eind van de middag stapten we in de auto en nog een beetje duf van mijn middagdutje had ik niet echt goed door waar we heen gingen, maar na een paar minuten arriveerden we al op de juiste plaats. Het was een prachtige plek en het was bijzonder om deze drie landen zo te zien. We hebben hier een tijdje gezeten en zijn toen weer richting ons huisje gereden. 's Avonds hebben we nog even heerlijk gegeten bij een superleuk restaurantje om daarna snel te gaan slapen, want we waren allemaal erg moe en de volgende dag zouden we weer vroeg opstaan om hetgeen te bekijken wat ons naar deze plaats had gebracht.
Cataratas do Iguaçu, de watervallen van Argentinië, ook wel één van de zeven wereldwonderen en on-ge-lo-fe-lijk mooi. In een park vol met toeristen hebben wij dit bekeken. Eerst moesten we met een treintje door de jungle en daarna konden we wandelen langs alle watervallen. Van een grote afstand hoorde je al het gekletter van het water en zag je de waterdamp al boven de bomen hangen. Dit was indrukwekkend, maar natuurlijk niks vergeleken met het daadwerkelijk zien van de watervallen. We zijn onder, boven en langs dit wereldwonder gelopen en het was echt adembenemend. Nadat we weer helemaal bij waren gekomen van al deze schoonheid, hadden Vicki en ik eigenlijk wel zin in wat meer actie, vandaar dus dat we het grote avontuur opzochten en dat we met een grote groep mensen in een boot langs de watervallen zijn gaan racen. Zwemvest aan, schoenen uit en gaan met die banaan! Door de enorm grote hoeveelheid water die op mijn hoofd neer viel kon ik even niet kijken, maar ik had zo het idee dat we ongelofelijk dicht bij de watervallen in de buurt kwamen. Helemaal doorweekt kwamen we uit de boot, maar het was een super ervaring en gelukkig waren we perfect voorbereid en hadden we de droge kleren bij ons. Nog een laatste keer zijn we langs de watervallen gelopen om daarna weer in het treintje te stappen wat ons naar de ingang bracht.
Uitgeput maar totaal voldaan zijn we in de auto gestapt om weer richting het regenachtige Rosario te rijden. Het was een ongelofelijk mooi laatste weekend van een prachtige uitwisseling.
Ik zie jullie snel weer.
Liefs
De tijd vliegt voorbij hier
Hoi hoi,
Ik schrik ervan als ik zie dat mijn vorige verhaal alweer meer dan een week geleden is, de tijd gaat hier ook zo snel voorbij. Zo had ik gisteren mijn allerlaatste avond met mijn Argentijnse vriendinnen. Volgend weekend doen we een minivakantie naar de provincie Misiones en het weekend daarop zit ik alweer in Nederland. Zoals ik dus al zei, de tijd vliegt.
Het kost me moeite te bedenken wat ik precies heb gedaan afgelopen week en Buenos Aires was een van de laatste dingen die me te binnen schoot. Dat bewijst misschien wel een beetje dat het niet een hele bijzondere dag voor mij was. Vicki kon heel veel vertellen over de belangrijke gebouwen en dat was erg interessant, maar veel meer dan dat was het ook niet echt. Het is wel een mooie stad en opvallend vond ik het grote aantal parken en grasvelden. Waarschijnlijk omdat de Argentijnen dol zijn op picknicken. Het was leuk deze enorme stad te zien en dan vooral het presidentsgebouw en het plein vond ik erg mooi, maar ik vond het niet erg dat we er maar een korte dag zijn geweest.
Woensdag zijn Vicki haar colleges weer begonnen, dus dinsdag zijn we naar Rosario gereden. Vicki heeft soms dagen tot 12 en dan heb ik net ontbeten, maar andere dagen is ze pas 4 uur thuis en moet ik me even zelf vermaken. ´Gelukkig´ kan ik ook dingen voor school doen en is dat helemaal niet erg. Bovendien is Vicki haar broer vaak in het appartement en als die in een goede bui is, is die erg gezellig. Zodra Vicki thuis komt gaan we boodschappen doen, wandelen door de stad, hardlopen of films kijken. Kortom, we vermaken ons prima. Donderdag vielen Vicki haar colleges uit en kwam ze me om half 10 alweer wakker maken. Ze sleurde me uit bed en vertelde me dat het echt een prachtige dag was, die we optimaal moesten benutten. Zo stonden we een kwartier later in onze sportkleren klaar om een rondje te gaan hardlopen langs de rivier. Vicki had helemaal gelijk, het mag hier dan misschien winter zijn, dit was een ware zomerdag voor mij. Eerder had ik nog niet echt gezien hoe mooi Rosario is, maar het heeft echt hele leuke plekken. Zo loopt er een rivier door de stad en kun je daar prachtig picknicken of hardlopen. Ook de binnenstad is mooi en op een zonnige dag erg gezellig. Het is een erg grote en drukke stad, maar voor iemand uit De Hoeve is dit leven ook wel een keer leuk.
Vrijdagmiddag zijn we weer teruggereden naar haar ouders huis, precies op de tijd dat Nederland tegen Argentinië de hockey finale aan het spelen was. We reden met één van de mensen van haar vaders bedrijf mee en we konden dus de wedstrijd via de radio volgen. Jammer genoeg viel Vicki, de fanatiekeling, in slaap en moest ik dus zelf uitvogelen wat de commentator precies zei. Ik moet zeggen dat ik Vicki haar vrienden en haar ouders aardig begrijp wanneer die Spaans praten, maar deze man was echt onbegrijpelijk. Ik dacht dan ook toen we thuis waren, dat we hadden verloren. Haha, de commentator zal wel niet veel hebben gezegd als Nederland een doelpunt maakte. Gelukkig hoorde ik via Vicki al snel boze kreten van haar vriendinnen en kon ik ze dit weekend heerlijk pesten.
Gisteravond was zoals ik al zei de laatste avond met mijn Argentijnse vriendinnen. Deze moest natuurlijk optimaal benut worden en dit hebben we gedaan door met zijn allen heerlijk te eten om vervolgens weer te gaan feesten. Na het eten heb ik ze verteld hoe leuk ik het met ze heb gehad en dat ik ze echt ga missen. Ze moesten bijna allemaal huilen. Gelukkig had ik een hele hoop chocola mee en waren we snel weer vrolijk. Wel ben ik echt doodgeknuffeld en heb ik minstens duizend keer gehoord dat ik hier moet blijven. Dit bewijst wel weer hoe spontaan en open ze zijn, alle Argentijnen trouwens, iedereen die ik ontmoet doet na een paar minuten alsof ze je al jaren kennen.
Ik ga zo meteen heerlijke zelfgemaakte pasta eten en daarna zullen we weer naar Rosario rijden. Ook al heeft Vicki de hele week colleges, we hebben alweer een boel leuke dingen gepland, dus ik heb er zin in. En natuurlijk kan ik niet wachten om Misiones, ook wel het mooiste plekje van Argentinië, te zien.
Veel liefs,
Anne
Het is weer weekend! =)
Hoi lezers,
In mijn vorige verhaal vertelde ik dat ik nog niet wist wat de plannen voor deze week waren, maar dat ze vast leuk zouden zijn. Ik had helemaal gelijk. Dit is dan ook het eerste moment, sinds we terug zijn uit Rosario, dat ik tijd heb om jullie even op de hoogte te houden. Ook vertelde ik dat ik die dag, dinsdag was het geloof ik, waarschijnlijk niks zou gaan doen. Dat had ik natuurlijk fout bedacht, want eigenlijk ondernemen we iedere dag wel iets leuks. En bovendien waren we even vergeten dat we de Rotary mensen nog moesten opzoeken, dus dat hebben we dinsdagavond ook nog gedaan. Ik was helemaal zenuwachtig, maar het viel reuze mee. Nadat we ons praatje hadden gedaan, zijn we snel doorgegaan naar Vicki haar vriendinnen, want die hadden een pyjamaparty georganiseerd. Het was een erg gezellige nacht bestaande uit films kijken, Kinecten, lekker eten en natuurlijk echte meidengesprekken. Owja en ook nog een paar uurtjes slaap natuurlijk.
Woensdag kwam een andere vriendin van Vicki langs. De vriendinnen waarmee we feesten, pyjamaparty´s houden en mate drinken, zijn vriendinnen uit het dorp, maar Vicki is naar een middelbare school buiten het dorp gegaan (vandaar dat ze ook als enige goed Engels spreekt). Deze vriendin kende ze dus via die school, wat betekende dat die ook goed Engels sprak, dat was erg fijn, want de andere middagen waren toch altijd voornamelijk Spaans, terwijl we nu de hele middag in het Engels spraken. In de avond heb ik een poging gedaan om een typische Hollandse appeltaart te maken, terwijl ik de taart in de oven deed, had ik niet veel hoop, maar ze vonden het heerlijk. Een groot succes dus.
Donderdag zijn we eerst naar Vicki haar middelbare school geweest, omdat ze daar iets moest ophalen. In de eerste instantie had ik het niet als school herkend, maar zodra er een hele groep meisjes in grijze rokken, paarse maillots en grote paarse truien naar buiten kwam lopen, had ik het door.
Dan nu een verdrietig verhaal, want nadat we bij de school waren geweest, zijn we doorgereden naar de ouders van Vicki haar overleden vriendje. Twee jaar gelden is hij omgekomen door een auto-ongeluk. Vicki heeft het daar erg lang heel erg moeilijk mee gehad en dat is nog steeds niet helemaal over. Gelukkig kan ze er nu wel goed over praten. Ik vond het wel een beetje moeilijk, maar de ouders en ook de zus waren super lief en erg gezellig, dus het werd toch nog een leuke avond.
Gisteren was het de verjaardag van Mari, één van de vriendinnen van Vicki, dus rond drie uur zijn we daar met de hele groep heen gegaan. Het was een middag en avond met lekker eten, veel gezelligheid en een boel plezier. Ook werd er natuurlijk weer een feest voor in de nacht georganiseerd om vervolgens uit te gaan. Vandaag zijn we dan ook pas rond 2 uur ontwaakt om de middag te vullen met een rondje hardlopen, mate drinken met vrienden en rondjes racen door het dorp. Zo meteen zullen we gaan avondeten om dan opnieuw te gaan feesten. Dit keer moesten we alleen wel een deal sluiten met Vicki haar ouders, want morgenvroeg gaan we naar Buenos Aires! Zo zullen we vannacht alleen naar het feestje vooraf gaan, helemaal niet erg, want dat is het leukste deel. (bovendien gaan ze hier naar de kroeg op ongeveer dezelfde tijd dat we in Nederland weer naar huis gaan). En ik heb natuurlijk ook reuze veel zin om Buenos Aires te zien.
Kortom, ik ben erg blij dat het weer weekend is. =) En ik hoop dat jullie er net zo van zullen genieten als ik. Ook wil ik nog even zeggen dat ik al jullie reacties erg waardeer. Ik reageer dan misschien niet op ze allemaal, maar ik lees ze wel en ik geniet ervan!
Liefs,
Anne
Punta del Este, Dulce de Leche, Spiderman en meer
Zondagmiddag kwamen we ongeveer 5 uur thuis aan. Vicki had natuurlijk een paar dagen haar vriendinnen niet gesproken, dus die gingen we eerst opzoeken om even goed bij te praten. Het was tenslotte weekend geweest, dus dat betekent verhalen genoeg. Vervolgens zijn we 's avonds na het avondeten nog met een andere vriendengroep een rondje gaan rijden door het dorp. Iemand had zijn gitaar mee in de auto, dus dat was een feestje op zich.
Vicki moest maandag en dinsdag dingen regelen op de universiteit, dus maandagochtend zijn we vroeg naar Rosario vertrokken. Vicki haar vader heeft een transportbedrijf, dus konden we met één van de werkgevers meereizen. Dit moest dan alleen wel al om half 5 in de ochtend. Niet erg, want de rit was comfortabel, dus konden we de hele tijd slapen. Ook in Vicki haar appartement zijn we weer verder gaan slapen. 's Middags hebben we met Vicki haar nichten (21 en 13) Spiderman in de bioscoop gezien. Het was echt een reusachtige bioscoop en we zaten dan ook helemaal alleen in de zaal. Na afloop zijn we met zijn allen bij de oom en tante van Vicki gaan eten. Het was erg gezellig en het eten was heerlijk.
Dan zal ik nu nog even wat vertellen over Dulce de Leche, zoals de naam al zegt gemaakt van suiker en melk. Het is een karamelpasta (net zoiets als chocoladepasta) en het is heel erg zoet. De Argentijnen eten het bij ongeveer alles en dat is volkomen begrijpelijk, want het is heerlijk. Je kan het eten op brood, wat persoonlijk niet mijn favoriete combinatie is, maar ook smeren ze het op cakes, koekjes en fruit. Gisteren had ik voor het eerst mijn Dulce de Leche ijsje en dat, dat was echt puur genieten. Met stip mijn nieuwe favoriete ijssmaak. Ik zal dan ook (maak me nu al zorgen over het gewicht van mijn koffer) een paar potten meenemen naar Nederland.
Op dit moment is het alweer vier uur en ik heb nog niet echt veel gedaan. Om 6 uur zullen we met de bus terugrijden naar Vicki haar ouders. Ik heb geen idee wat de plannen zijn voor aankomende week, maar we zullen vast leuke dingen gaan doen. Wel weet ik dat ik het nog steeds heel erg naar mijn zin heb hier, ik ben al erg goede vriendinnen met Vicki en we hebben het reuze gezellig. Natuurlijk zijn er de momenten dat je Nederland wel een beetje mist, maar al de leuke dingen die ik hier doe, maken dat helemaal weer goed.
Veel liefs,
Anne
Gewoon genieten
Hallo,
De afgelopen dagen waren vrij rustig. Helemaal niet erg, want ik had een aantal dagen nodig om volledig bij te komen van het weekend. Twee dagen tot in de ochtend feesten, dat maak ik niet zo vaak mee.
Zondagmiddag ben ik met Vicki en haar moeder, Maria Inez, naar Rosario gereden, omdat Vicki maandagochtend een examen had. Vicki woont daar tijdens schoolweken samen met haar broer in een appartement in een flat. Het was ongeveer 2 uur rijden, dus daar aangekomen hebben we niet veel meer gedaan. Terwijl Vicki maandagochtend naar de universiteit ging, ben ik met Vicki haar moeder naar de tandarts geweest, zo kon ze me een deel van de stad laten zien en ook konden we nu samen in de wachtkamer verder met het leren van de voor ons vreemde talen. Ieder woord dat ik in het Spaans leer, leert zij in het Engels. Eenmaal weer aangekomen in het appartement troffen we een erg verdrietige Vicki aan, want ze had haar examen niet gehaald. Verder een beetje een sippe dag dus, maar dat was voor mij geen probleem, want ik was nog steeds moe van het weekend, dus ik heb veel geslapen.
Dinsdagochtend zijn we eerst met zijn allen naar Pergamino, de geboorte stad van Maria Inez, geweest. Daar moest Vicki haar vader dingen regelen voor zijn werk, dus kon ik met Vicki en haar moeder gaan winkelen. Ze vonden dat ik én te weinig warme kleren én niet genoeg hoge hakken voor de feesten had meegebracht. Zo hebben ze me dus een heerlijk warme trui en prachtige high heels gegeven. Zelf iets betalen was geen mogelijkheid, want ik wordt hier behandeld alsof ik hun dochter ben.
Later op de middag zijn we gaan picknicken met vriendinnen om vervolgens bij een van hen de gezelligheid voort te zetten met lekker eten en daarna een film. Erg gezellig allemaal. =) Gisteren hebben we ons vermaakt met een rondje joggen, slapen, films kijken en met het pakken van spullen, want ja, nu komt het, terwijl ik dit schrijf zit ik in een prachtig appartement in Uruguay. Vicki en haar ouders hadden besloten om even voor een paar dagen naar hun vakantiehuisje te gaan. En terecht, want het is hier super. Het appartement ligt aan zee, dus het is hier erg koud, maar het is geweldig. Terwijl we hier aankwamen was het al donker, dus ik heb nog niet volledig van het uitzicht kunnen genieten, maar ik zie nu al dat het mooi is.
Het is maar voor even, want zaterdagmiddag gaan we weer naar huis. De rit duurde ongeveer 8 uur, dus dat is best wel lang, maar het is zeker de moeite waard. Morgen zullen we gaan fietsen door de stad en wandelen langs de zee. Ik heb er helemaal zin in.
Genieten jullie allemaal een beetje extra voor mij van het warme weer daar? want hier draag ik handschoenen, een muts en de dikste sjaal die ik kan vinden.
Liefs,
Anne
Vriendschapsdag
Feliz dia del amigo!
Gisteren was het de nationale vriendschapsdag in Argentinië. Vandaar dat Vicki na de lunch een cadeautje tevoorschijn haalde. Ze had een mate gekocht, hetgeen waar je de mate uit drinkt. Voor mij, maar natuurlijk ook voor haar zei ze er nog bij, want ze is bang dat ze 6 weken lang zonder mate niet vol gaat houden. Nou ik vond het alleen maar erg lief van haar.
Daarna moesten we natuurlijk de rest van Vicki haar vrienden opzoeken. Erg normaal is het om op dit soort dagen, wanneer het weer meezit, met zijn allen te gaan picknicken op een groot veld in het dorp. Ook gisteren was dat onze bezigheid. Vicki en haar vrienden hadden lootjes getrokken voor wie ze een cadeautje moesten kopen, dus het eerste wat iedereen deed was cadeautjes uitpakken. Iedereen was erg lief tegen elkaar en alles werd gewaardeerd.
Het was erg mooi weer, dus we konden heerlijk in onze vestjes op het gras zitten. Ik weet dat het nu in Nederland nog veel mooier is, maar hier is het natuurlijk winter, dus dit was super fijn voor de tijd van het jaar. Bovendien was zo ongeveer het hele dorp aanwezig op het veld, dus overal zag je mensen voetballen, mate drinken of dansen. Jaja, ook de mate was weer van de partij, natuurlijk heb ik het weer geproefd en ik vond het al veel lekkerder dan de eerste keer. Je moet gewoon wennen aan de smaak, dus dat komt helemaal goed.
Ongeveer 6 uur begon het wat koud te worden, maar omdat de mensen hier pas tussen 10 en 11 avondeten, moesten we ons nog wel even vermaken. Wat iedereen hier dan in Argentinië doet, is rondrijden door het dorp. Gewoon voor de fun. Alleen dan moet je niet denken, dat dat saai even een rondritje is, nee absoluut niet. Ik heb nog nooit zo'n gezellige en leuke autorit mee gemaakt. Een vriendin van Vicki heeft namelijk een knalgeel auto'tje (of autootje?), waar we ons met zijn vijven in propten. Argentijnse muziek op vol, ramen helemaal open, keihard meezingen (niet dat ik de tekst kende..) en racen maar! Wel meer dan een uur hebben we zo rondgereden. En de vriendinnen van Vicki, die deden precies hetzelfde, alleen dan op de brommer. En wel meer auto's zijn we meerdere keren tegenkomen, het is dus een vrij normale dagbesteding in Argentinië
'Thuis' hebben we even snel gegeten, want we moesten ons alweer klaarmaken voor het echte feest. Eerst zouden we naar iemands huis gaan en dan naar een pub. Misschien moeten de ouders nu even hun ogen dichtdoen, want het is nu kwart over 4 hier en ik ben misschien een uurtje wakker. Niet zo gek, want ik lag vanmorgen half 8 in mijn bed. Nou is dat hier in Argentinië helemaal niet raar. De pub sluit om half 6 en dan is het normaal om bij iemand thuis te ontbijten, dat hebben wij dus ook gedaan. En jeetjemineetje, wat een feest. Omdat de Argentijnen gewend zijn een schooluniform te dragen naar school, besteden ze overdag niet veel tijd aan hun outfit. Ze gaan in lekker zittende truien en sneakers op pad, maar 's nachts zodra er een feestje is, transformeren ze. Zonder 'high heels' wordt je uitgelachen (ik moet zeggen dat ik nu nog steeds weinig gevoel in mijn voeten heb) en een spijkerbroek zul je niet tegen komen. Nu was het gisteren een speciale dag, maar vandaag is het gewoon zaterdag. En een zaterdag zonder feest is geen zaterdag. Het ritme hier van de jongeren is dan ook: slapen tot een uur of 5 om dan 's nachts weer los te kunnen gaan. Ik moet zeggen dat dit leven mij erg goed bevalt.
Vicki is nu aan het leren en ik ga heerlijk luieren, lekker films kijken en misschien doe ik nog wel even een uurtje slaap tussendoor (doodnormaal in dit land). In ieder geval wordt dit alweer een fijne dag.
Wat ook nog wel even gezegd kan worden is dat we best even een dagje wat meer aan elkaar kunnen denken, want het mag dan misschien commercieel zijn, één dag in het jaar dat je wat extra aandacht besteed aan je amigos is nooit verkeerd!
Liefs,
Anne
Argentijnse gewoontes
Hola!
In mijn vorige verhaal vertelde ik dat ik een rondje door het dorp ging fietsen met Vicki en haar vriendinnen, nou ik heb echt mijn gevaarlijkste fietsritje ooit beleefd. Ik ben wel honderd keer door zevenjarigen van de sokken gereden. Kleine jongetjes en meisjes scheurden mij zonder helm op brommers, scooters en andere voertuigen voorbij. Vicki haar enige antwoord hierop was, dat de politie in dit dorp niet wordt gerespecteerd. Ook vertelde ze mij toen direct maar, dat je rijbewijs kopen in dit dorp geen uitzondering is. Zelf heeft ze gelukkig wel een praktijkexamen afgelegd. Ach, het was dan misschien gevaarlijk, ik leef nog en het was tenminste niet saai.
Ook het eetritme is hier anders dan in Nederland. Als lunch krijg je een warme maaltijd, zo als wij die bij het avondeten eten, voorgeschoteld. 's Middags als tussendoortje drinkt Vicki met haar vrienden altijd 'mate' http://eten-en-drinken.infonu.nl/buitenlands/7438-argentijnse-mate.html.Hier staat beschreven wat het het precies is. Zoals je ook kunt lezen is de manier van drinken erg bijzonder. Vicki en haar vrienden drinken dit drankje precies hetzelfde. Je hebt één mate en die geef je dan telkens door. Natuurlijk heb ik ook mate geproefd, maar ik ben er nog niet over uit of ik het lekker vind. Het is enorm sterk en het heeft een rare smaak. 's Avonds eten ze hier pas rond een uur of 10, maar door de grote lunch heb je ook echt nog geen honger om 7 uur. Dinsdag bracht de oma van Vicki Argentijnse specialiteiten mee en het was heerlijk. Het grootste deel van de maaltijd bestaat uit vlees en dat is hier echt jammie jammie. Na het eten wilden Vicki en haar ouders graag mijn meegenomen drop proeven. Geen succes, de stroopwafels vonden ze daarentegen wel heerlijk.
Vicki haar moeder bakt voortdurend overheerlijke taarten en koeken. Ze staat ongeveer de hele dag samen met de schoonmaakster in de keuken. Ze hebben het erg gezellig en vinden het leuk als ik, terwijl Vicki aan het leren is, even een kop thee bij ze kom drinken. Vicki haar moeder zet me dan alle verschillende theesoorten die er zijn voor en laat me alles proeven wat ze aan het koken is.
Gistermiddag ben ik met Vicki en haar hele vriendengroep naar de verjaardag van een vriendin geweest. Vicki heeft super leuke vrienden en ze zijn erg spontaan. Ook al kennen ze me niet, zodra ze me zien overladen ze mij met kussen en knuffels. In het begin was ik wat overdonderd, maar nu wordt het al normaal. Maar een paar vriendinnen van Vicki kunnen Engels, maar iedereen had vragen voor mij, dus er werd veel vertaald. En ook al ging het hele gesprek in het Spaans verder, dan vertelde Vicki me wel waar ze het over hadden. Erg bijzonder vond ik hun manier van praten met elkaar. Letterlijk iedereen schreeuwt en roept tegelijk door elkaar heen. Sommigen zijn aan het zingen en dansen, maar verder wil iedereen haar mening tegelijk vertellen. Ze gebruiken voortdurend handgebaren en soms staan ze even op, om iets goed duidelijk te maken. Nou moet je niet denken dat het geen goede sfeer is, ze lachen voortdurend.
Ik ben net wakker en wat we vandaag gaan doen, ik heb geen idee. Meestal komen we pas rond een uur of 2 op gang en dan worden er plannen gemaakt.
Liefs
Gearriveerd in Argentinië
Hoi iedereen,
Na een lange maar fijne vlucht en wat vertragingen op het vliegveld ben ik vannacht om 3 uur bij Vicki haar huis aangekomen. Na 27 uur wakker te zijn, kon ik mijn ogen amper openhouden en ben ik direct gaan slapen. Ik slaap nu op de kamer van haar broer, die op zichzelf woont. In het weekend komt hij thuis en ga ik of bij Vicki op de kamer of in hun super leuke soort van tweede huisje slapen.
Vicki vertelde me dat bijna iedere Argentijn dat heeft, soms vlak bij huis en soms heel ergens anders. Het is een soort huisje waar ze hun feestjes geven, logés ontvangen of eten met de familie. Hier staat het huisje wel in de buurt van het huis, maar je moet toch even naar buiten, dus vandaar dat Vicki zei dat het misschien fijner is als ik gewoon bij haar op de kamer slaap. Anders voelde ik me ook zo afgesloten. Nou lijkt het mij wel leuk eigenlijk, maar ik mocht kiezen, dus we zullen zien.
Vicki houdt gelukkig van uitslapen, dus vanochtend, toen ik om 10 uur wakker werd, lag ze nog in haar bed. Vicki haar ouders kunnen geen Engels, maar met behulp van veel handgebaren en een boel si´s kreeg ik een kop thee van Vicki haar moeder. Het is wel jammer dat ik niet echt met ze kan praten, maar ik leer al veel woordjes Spaans, dus ik denk dat ik aan het eind van deze vakantie al een stuk beter met ze kan communiceren. Al snel werd Vicki wakker en zijn we samen in onze pyjama gaan ontbijten. Gelukkig eten ze hier behalve koekjes ook brood bij het ontbijt. Na het ontbijt heeft ze me een rondleiding gegeven door het huis. Ze hebben een groot huis met veel kamers. De indeling heeft wel wat weg van de vakantiehuisjes waar we in zaten toen we in Portugal waren, dus dat geeft me nog een extra vakantiegevoel. Het is in ieder geval erg mooi.
Vicki is geïnteresseerd in ongeveer alles wat in Nederland gebeurt, dus we kletsen een heleboel, erg gezellig. =) Zo meteen ga ik even douchen en dan staat de lunch alweer op tafel. Na de lunch ga ik met Vicki en haar vriendinnen een rondje fietsen door het dorp. Het is een erg mooie omgeving hier, dus dat wordt leuk. En dan komt vanavond Vicki haar oma langs met allemaal Argentijnse specialiteiten voor het avondeten. Ik ben benieuwd. =)
Ik zal vanmiddag foto's gaan maken zodat jullie een idee hebben hoe het huis en de omgeving er uit ziet.
Veel liefs,
Anne